ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ (ਨੇਹਾ): ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਦੀ 42 ਸਾਲਾ ਗਿਲ ਲੀ ਵੌਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲਣ ਲਈ ਪਿਛਲੇ 15 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 400 ਪਲਾਸਟਿਕ ਸਰਜਰੀਆਂ ਅਤੇ ਕਾਸਮੈਟਿਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ 'ਤੇ 300 ਮਿਲੀਅਨ ਵੌਨ (ਲਗਭਗ 210 ਹਜ਼ਾਰ ਡਾਲਰ) ਖਰਚ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਗਿਲ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਦੀ ਨਿੱਜੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਜਨੂੰਨ ਨੂੰ ਵੀ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਗਿੱਲ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 2010 ਵਿੱਚ ਪਲਾਸਟਿਕ ਸਰਜਰੀ ਕਰਵਾਈ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਦਾਖਲੇ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨਾਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਦਾ ਭਾਰ ਵਧ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਤਾਅਨੇ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਵੱਲੋਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਗਿੱਲ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ, "ਲੋਕ ਲਗਾਤਾਰ ਮੇਰੇ ਦਿੱਖ ਅਤੇ ਸਰੀਰ 'ਤੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਦੀਆਂ ਆਲੋਚਨਾਵਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਨੇ ਮੇਰਾ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਕਨਾਚੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।" ਇਹਨਾਂ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਾ ਰੂਪ ਬਦਲਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ।

ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਸਰਜਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗਿੱਲ ਨੇ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਉਸਨੇ ਨੱਕ ਦਾ ਕੰਮ, ਠੋਡੀ ਨੂੰ ਮੁੜ ਆਕਾਰ ਦੇਣਾ, ਡਬਲ ਪਲਕਾਂ ਦੀ ਸਰਜਰੀ, ਮੱਥੇ ਦੇ ਫਿਲਰ, ਲਿਪੋਸਕਸ਼ਨ, ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਕੰਟੋਰਿੰਗ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ, ਅਤੇ ਕਈ ਚਮੜੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਏ। ਗਿੱਲ ਨੇ ਖੁਲਾਸਾ ਕੀਤਾ, "ਪਿਛਲੇ 15 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਲਗਭਗ 400 ਕਾਸਮੈਟਿਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਇੱਕ ਆਦਤ ਬਣ ਗਈ। ਹਰ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਨੂੰ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਭਾਵਨਾ ਮਿਲੀ।" ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਉਸਦੇ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸਰੀਰਕ ਤਬਦੀਲੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵੀ ਸੀ।

ਗਿੱਲ ਨੇ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਰਜਰੀ ਦੇ ਖ਼ਤਰਿਆਂ ਬਾਰੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਗਿੱਲ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਮੌਜੂਦਾ ਦਿੱਖ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿੱਖ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਮੜੀ ਦੇ ਮਾਹਰ ਕੋਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗਿੱਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਲਾਸਟਿਕ ਸਰਜਰੀ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਪਛਤਾਵਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। "ਇਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਪਛਾਣ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਹੁਣ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਖਦਾ ਹਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ।"

ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਪਲਾਸਟਿਕ ਸਰਜਰੀ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਅੰਕੜਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇੱਥੇ ਤਿੰਨ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਔਰਤ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਾਸਮੈਟਿਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਤੋਂ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸੁੰਦਰਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਜਨੂੰਨ ਅਕਸਰ ਵਿਅਕਤੀਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਔਰਤਾਂ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਬਾਅ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਗਿੱਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਜਿਕ ਉਮੀਦਾਂ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਅਨੁਭਵ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਗਿਲ ਲੀ ਵੌਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਦੇ ਸੁੰਦਰਤਾ ਮਿਆਰਾਂ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਯਾਤਰਾ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ ਬਲਕਿ ਇਹ ਵੀ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਮਾਣ ਕਿੰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਗਿੱਲ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸਰਜਰੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਹਰੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦਿੱਤੀ ਸਗੋਂ ਉਸਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਵੀ ਬਣਾਇਆ।